Dek'za Jiv'undus

Którzyście szli jak las szeptów
ducha walki tej okuty w wiarę legion,
idźcie walczyć o słuszność swych przekonań,
by kolejni za Waszą rację potrafili umierać.

Którzyście dusze budzili Matki hymnem
a przerażającym jak ryk i skowyt,
Ukażcie swą siłę i waszą odwagę,
tak wielką- byśmy umieli pod strzał iść deszczem

Którzy walczyć uczyliście się wytrwale
a posągom podobne były wasze ciała,
Unieście w dłoniach swych pasy i tarcze,
żeby wasza siła metalicznym rozdźwiękiem z wiatrem uleciała.

Którzyście wrogów jak morze topili
dla synów i Pani zniszczenia,
o , nauczcie innych,
jak walczyć trzeba.

Którzyście  jak nad mroczną puszczą
jastrząb - ptactwa pewna zguba,
nachylcie złotą waszą oręż,
by wrogowie nasi krwią buty legionistów zrosili.